Niedotlenienie okołoporodowe może powodować drgawki. Gdy mózg jest pozbawiony tlenu, oznacza to, że komórki mózgowe są pozbawione jednego z kluczowych składników, których potrzebują do funkcjonowania. Kiedy komórki umierają, złożone połączenia, które pomagają różnym częściom mózgu komunikować się, zostają zakłócone. Może to spowodować drgawki, które są nieprawidłowymi wyładowaniami elektrycznymi w mózgu.

Pytania o to, jak długo nienarodzone dziecko może przetrwać bez tlenu, są złożone. Po pierwsze, istnieje rozróżnienie między czasem przeżycia, a niekorzystnymi skutkami dla zdrowia (takimi jak uszkodzenie mózgu), a czasem przeżycia bez negatywne skutki dla zdrowia.
Płody zazwyczaj umierają po 25 minutach bez tlenu. W przypadku całkowitej utraty tlenu (np. z całkowitym zamknięciem przepływu tlenu prze pępowinę, masywną utratą krwi lub stałą bradykardią płodu) dziecko powinno przyjść na świat poprzez ciecie cesarskie w ciągu 5 minut i nie dłużej niż 15 minut.

Najczęstszymi wadami genetycznymi diagnozowanymi u płodu podczas badań prenatalnych są : Zespół Downa, czyli Trisomia 21, Zespół Edwardsa, Zespół Warkany’ego oznacza trisomię chromosomu 8, Zespół Patau oraz Bezmózgowie.

Celem prenatalnej diagnostyki genetycznej jest określenie, z maksymalną możliwą pewnością, czy u płodu występuje określona choroba uwarunkowana genetycznie. Inwazyjna diagnostyka prenatalna służy przede wszystkim diagnozowaniu wad u płodu w pierwszym trymestrze ciąży. Wady płodu wykrywane są podczas badań takich jak : amniopunkcja, kordocenteza, biopsja trofoblastu oraz biopsja tkanek płodu.

Badania prenatalne pozwalają na wykrycie nieprawidłowości genetycznych oraz poważnych chorób płodu. Rozpoznanie wady u płodu pozwala na odpowiednie przygotowanie do porodu zarówno samej matki, jak i personelu medycznego. Na podstawie wyników przeprowadzonych badań prenatalnych można rozpoznać choroby genetyczne, na przykład zespół: Downa, Edwardsa, Pataua, Turnera, Klinefeltera, mukowiscydozę, fenyloketonurię, hemofilię, achondrogenezję, wrodzoną łamliwość kości, α-talasemię, rdzeniowy zanik mięśni, dystrofię mięśniową typu Duchenne’a, zespół Noonan, wady rozwojowe, między innymi układu pokarmowego, układu nerwowego, układu moczowo-płciowego.

Ciąża to czas, w którym mogą się pojawiać różnorodne powikłania. Ryzyko wystąpienia komplikacji podczas ciąży zwiększają przede wszystkim choroby przewlekłe u matki. Szczególnie niebezpieczne dla matki i dziecka są: konflikt serologiczny, nadciśnienie, otyłość, niedowaga, małowodzie, wielowodzie, przeziębienie, a także niewydolność szyjki macicy. Bardzo ważną rolę w przebiegu ciąży odgrywa wiek matki. Za ciążę wysokiego ryzyka uznajemy bowiem ciążę zarówno w wieku poniżej 17 roku życia, jak i powyżej 35 lat.

Infekcje lubią pojawiać się w ciąży. Dlaczego? Z powodu obniżonej odporności organizmu, co sprawia, że słabiej radzi on sobie z zarazkami. Chorobie sprzyjają infekcje bakteryjne górnych dróg oddechowych, ucha czy pęcherza (często przytrafiają się kobietom w ciąży z powodu zastoju moczu w pęcherzu), stres (długotrwałe napięcie psychiczne też zmniejsza odporność) oraz seks (w czasie stosunku łatwo przenieść do pochwy bakterie bytujące w okolicy odbytu – o ile tam są nieszkodliwie, w pochwie wywołują zapalenie).